Κάθε χορός έχει τα δικά του βήματα, την δική του προέλευση, την δική του ιστορία

 

Κάθε χορός έχει τα δικά του βήματα, την δική του προέλευση, την δική του ιστορία.

1. Το μπαλέτο (ή μπαλλέτο, αλλά και κλασικός χορός) είναι είδος χορού, με καταγωγή από την Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίως στη Γαλλία και τη Ρωσία. Στην πρώιμη μορφή του απουσίαζε η χρήση σκηνικών και λάμβανε χώρα σε μεγάλες αίθουσες συναθροίσεων, όπου οι θεατές καταλάμβαναν τις θέσεις μπροστά και εκατέροθεν της σκηνής. Έκτοτε έχει εξελιχθεί σε είδος χορού υψηλών τεχνικών απαιτήσεων, με δική του ορολογία και δομική σύσταση. Η μουσική συνοδεία είναι κατά κύριο λόγο από το ρεπερτόριο της κλασικής μουσικής, ενώ πολλοί συνθέτες έχουν γράψει μουσική ειδικά γι' αυτόν τον σκοπό. Το μπαλέτο διδάσκεται σε σχολές ανά τον κόσμο, σε καθεμία από τις οποίες εναποτίθενται στοιχεία του πολιτισμού και της ιδιοσυγκρασίας του κάθε λαού. Ο χορός αυτός καθεαυτός καθορίζεται στα βήματα και τις κινήσεις του, ως μέρος μιας διεργασίας που ονομάζεται χορογραφία, η οποία με τη σειρά της εκτελείται από επαγγελματίες του χώρου και περιλαμβάνει άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως την ηθοποιία και τη μιμητική. Θεωρείται μία από τις πλέον υψηλόβαθμες τέχνες, που απαιτεί πολυετή εξάσκηση ώστε να φτάσει κανείς σε επαγγελματικό επίπεδο. Η πιο γνωστή και δημοφιλής απόχρωση του μπαλέτου είναι αυτή που αναπτύχθηκε την εποχή του Ρομαντισμού (το λεγόμενο Ballet blanc =λευκό μπαλέτο), κατά την οποία το βάρος πίπτει στην κορυφαία του χορού (τη λεγόμενη πρίμα μπαλαρίνα), που ως πρωταγωνιστικός ρόλος αποκλείει την ανάδειξη σχεδόν όλων των άλλων· καλείται να εκτελέσει δύσκολες τεχνικές, που περιλαμβάνουν κατακόρυφη κίνηση στηριζόμενη στα δάκτυλα του ποδιού (en pointe), πιρουέτες και λοιπές ακροβατικές κινήσεις δεξιοτεχνίας, ενώ έχει καθιερωθεί η ένδυσή της με τη λεγόμενη γαλλική τουτού (κοντό φόρεμα από λευκό τούλι που αφήνει εκτεθειμένους τους μηρούς και επιτρέπει έτσι την ελευθερία κινήσεων). Η εξέλιξη του μπαλέτου περιλαμβάνει τα είδη του εξπρεσιονιστικού και νεοκλασικού μπαλέτου, αλλά και στοιχεία του σύγχρονου χορού.
   ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΜΠΑΛΕΤΟΥ:
   Η λέξη balletto προέρχεται από τη ιταλική γλώσσα, στην οποία είναι υποκοριστικό της λέξης ballo (εξ'ού και μπάλος στα ελληνικά), που σημαίνει χορός, και που με τη σειρά της ανάγεται στη λατινική λέξη ballo ή ballare, που σημαίνει χορεύω.[1][2] Η λατινική αποτελεί παραφθορά του ελληνικού ρήματος βαλλίζω, που έχει ταυτόσημη σημασία
   ΣΤΟΙΧΕΙΑ:
   Στις απαρχές του μπαλέτου κατά την Ιταλική Αναγέννηση, ο εν λόγω χορός αποτέλεσε χορευτική παράφραση της ξιφασκίας· σύντομα εξήχθη στη γαλλική αυλή της Αικατερίνης των Μεδίκων, ενώ επί Λουδοβίκου ΙΔ΄ τα επί μέρους στοιχεία του καθορίστηκαν από τον Πιέρ Μπωσάν (Pierre Beauchamp). Το 1661 ιδρύεται ο πρώτος χορευτικός θίασος (το λεγόμενο Corps de ballet), το Μπαλέτο της Όπερας των Παρισίων (Ballet de l'Opéra de Paris), ως παράρτημα στη Βασιλική Ακαδημία Χορού (Académie Royale de la Danse)· στην «καθέλκυση» αυτή οφείλεται και η ευρεία χρήση της γαλλικής γλώσσας στο λεξιλόγιο του μπαλέτου. Στον 18ο αιώνα, παρά τις μεταρυθμίσεις του Ζαν-Ζωρζ Νοβέρ, το μπαλέτο εξέπεσε σε παρακμή στη Γαλλία μετα το 1830, ωστόσο συνεχίστηκε στην Ιταλία, τη Ρωσία και τη Δανία. Επιστρέφει στο ευρωπαϊκό προσκήνιο λίγο πριν τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, μέσω ενός ρωσικού θιάσου, τα περίφημα πλέον Ρωσικά Μπαλέτα του Σεργκέι Ντιάγκιλεφ· ο εν λόγω θίασος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς Ρώσους χορευτές, σε μια εποχή που η ανησυχία και η πείνα ήταν σε έξαρση, αποτέλεσμα και της Οκτωβριανής Επανάστασης των Μπολσεβίκων. Μαζί τους μεταλαμπάδευσαν στη Δυτική Ευρώπη τους χορογραφικούς και υφολογικούς νεωτερισμούς, που άνθιζαν άλλοτε υπό τη βασιλείων των Τσάρων.
   Τον 20ό αιώνα, το μπαλέτο αποτελεί μείζονα παράγοντα επιροής στο πλαίσιο του σκηνικού χορού γενικότερα, και ταυτόχρονα διευρύνει τα υφολογικά του στοιχεία. Ο Αμερικανός χορογράφος George Balanchine εδραιώνει αυτό που πλέον αναγνωρίζεται ως νεοκλασικό μπαλέτο, ενώ περαιτέρω εξελίξεις περιλαμβάνουν τον σύγχρονο χορό, το μετα-στρουκτουραλιστικό μπαλέτο, όπως κυρίως εκφράζεται μέσα από το έργο του Αμερικανού William Forsythe, ο οποίος εδρεύει στη Γερμανία.
   ΚΛΑΣΙΚΟ ΜΠΑΛΕΤΟ:
   Το κλασικό μπαλέτο θεωρείται ως το πλέον δομημένο από τα είδη μπαλέτου, καθώς έχει ως βάση τις παραδοσιακές χορευτικές τεχνικές. Οι παραλλαγές του έχουν καθοριστεί μέσα από διάφορες σχολές, όπως τη Γαλλική Σχολή, τη Δανέζικη Σχολή Bournonville, την Ιταλική Σχολή και τη Ρωσική Σχολή· τα βασικά στοιχεία αμφότερων των δύο τελευταίων εκφράζονται εν πολλοίς στη διδακτική μεθοδολογία του Ιταλού χορογράφου και θεωρητικού Κάρλο Μπλάσις. Πλάι στις δύο κυριότερες Σχολές, τη Γαλλική και τη Ρωσική, αξιομνημόνευτες θεωρούνται η Σχολή Balanchine της Νέας Υόρκης και στην Αγγλία η Βασιλική Ακαδημία Χορού και το Βασιλικό Μπαλέτο, που βασίζονται στη μέθοδο Cecchetti. Οι δε πρώτες πουέντ ήταν στην πραγματικότητα παπούτσια χορού (κοινώς λεγόμενες και μπαλαρίνες) με ενισχυμένη μύτη, ώστε η μπαλαρίνα να μπορεί να σταθεί στα ακροδάκτυλα, δίνοντας την εντύπωση ότι αιωρείται.

Σκηνή από τη "Λίμνη των κύκνων" του Τσαϊκόφσκι, Κρατική Όπερα της Βιέννης, 2004
Ορισμένοι βασικοί κανόνες του κλασικού μπαλέτου:

• Η ποζισιόν (θέση) πλιέ (plié) χρησιμοποιείται σε όλες σχεδόν τις ασκήσεις.
• Όταν τα πόδια δεν πατούν στο έδαφος, είναι πάντα τεντωμένα στις μύτες.
• Όταν το πόδι δεν είναι λυγισμένο, πρέπει να είναι εντελώς τεντωμένο.
• Ζωτικής σημασίας είναι η στάση του σώματος, η ευθυγράμμιση και η τοποθέτηση.

• [[image:http://www.telab.estranky.cz/img/picture/3/855884244_l[2].jpg width="500" height="500"]]
• 
• <object style="height: 390px; width: 640px"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/e6xhKxDGWqo?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/e6xhKxDGWqo?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="360"></object>
• ΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ!!!
• http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=803bN0N1N9w
• http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=803bN0N1N9w
• Έχει παρατηρηθεί η τάση των γονιών να παρακινούν τα παιδιά τους να ξεκινήσουν μπαλέτο ακόμα και από προσχολική ηλικία! Το γεγονός αυτό φανερώνει ότι έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη παρεξήγηση γύρω από αυτό το είδος χορού.
• Το μπαλέτο είναι ένας πολύ απαιτητικός χορός που χρειάζεται πειθαρχεία και προσήλωση. Περιλαμβάνει ξενόγλωσσους ορισμούς και δύσκολες κινήσεις που, όπως είναι φυσικό, είναι δύσκολο να κατανοήσει ένα μικρό παιδί.
• Σε όλες τις ακαδημίες μπαλέτου και στις επαγγελματικές σχολές μπαλέτου η εκπαίδευση των παιδιών ξεκινά μετά την ηλικία των οχτώ ετών. Σε αυτή την ηλικία, το παιδί έχει ήδη ξεκινήσει το σχολείο, έχει αρχίσει να κοινωνικοποιείται και μπορεί να πάρει κάποιες αποφάσεις για τον εαυτό του (όπως για τις ασχολίες του).
• Εκτός από αυτό, σε μικρότερες ηλικίες ο σκελετός του παιδιού είναι πολύ μαλακός για τις σωματικές απαιτήσεις και τις ασκήσεις του μπαλέτου. Οι περισσότεροι γονείς φοβούνται ότι μετά από την ηλικία των πέντε τα παιδιά τους δεν θα έχουν μέλλον στο μπαλέτο και γι' αυτό βιάζονται να τα γράψουν σε κάποια σχολή χορού. Παρ' όλα αυτά, η εκπαίδευση στο μπαλέτο μπορεί να καθυστερήσει μέχρι και την ηλικία των δέκα ή των δώδεκα, και το παιδί να σημειώσει εξαιρετική πρόοδο.
• Για όσους γονείς θέλουν να «μυήσουν» τα παιδιά τους στην τέχνη του μπαλέτου από πολύ μικρή ηλικία, υπάρχουν σε κάθε ερασιτεχνική σχολή μπαλέτου προπαρασκευαστικά μαθήματα μπαλέτου για παιδιά ηλικίας 4-8 χρονών. Πριν την ηλικία των τεσσάρων η προσοχή του παιδιού αποσπάται πολύ εύκολα, επειδή η ικανότητα συγκέντρωσης σε κάτι συγκεκριμένο είναι περιορισμένη. Αυτό δυσκολεύει το έργο των δασκάλων, και γι' αυτό είναι προτιμότερο να για τους εκπαιδευτικούς και για τα ίδια τα παιδιά να ξεκινούν μαθήματα σε πιο μεγάλη ηλικία.
• Τα προπαρασκευαστικά μαθήματα μπαλέτου είναι αρκετά απλά και με χαλαρή οργάνωση, για να είναι πιο προσιτά στα παιδιά. Ο εκπαιδευτικός ενθαρρύνει τα παιδιά να κινηθούν μέσα στην αίθουσα ακολουθώντας διάφορα μουσικά είδη (όχι μόνο κλασσική μουσική), ενώ μπορεί σταδιακά να προχωρήσει και στην διδασκαλία των πέντε βασικών θέσεων των πελμάτων και των χεριών, προκειμένου να τονίσει την σημασία της σωστής στάσης του σώματος. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά προετοιμάζονται ευχάριστα για το μπαλέτο μέσα από απλές και εύκολες ασκήσεις, που συνδυάζονται με παιχνίδι και αυτοσχεδιασμό.
• Βέβαια δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να ξεκινήσει κάποιος χορό, ακόμα και έναν με τόσες απαιτήσεις, όπως είναι το μπαλέτο. Πολλές σχολές μπαλέτου παρέχουν μαθήματα σε ενήλικες, δίνοντας την ευκαιρία σε αυτούς που... το καθυστέρησαν λίγο, να ασχοληθούν με αυτό το είδος χορού.
• Τα τμήματα ενηλίκων αποτελούν έναν ευχάριστο τρόπο εκγύμνασης του σώματος, ενώ παράλληλα οι μαθητές διδάσκονται την τεχνική του μπαλέτου ξεκινώντας από τα βασικά βήματα. Οι ενήλικοι μαθητές χωρίζονται σε επίπεδα ανάλογα με τις επιδόσεις τους και τις ικανότητές τους. Συνεπώς, όλοι οι ενδιαφερόμενοι, από τους τελείως αρχάριους μέχρι και σε όσους είχαν παλαιότερα επαφή με τον χορό, θα μπορέσουν να βρουν το κατάλληλο τμήμα γι' αυτούς.
• Οι εκπαιδευτικοί στα τμήματα ενηλίκων δεν είναι υπερβολικά απαιτητικοί. Από μια ηλικία και μετά το σώμα μας χάνει την ελαστικότητά του και δεν είναι το ίδιο ευλύγιστο. Είναι, συνεπώς, σχεδόν αδύνατο να καταφέρει να γίνει κάποιος χορευτής στα τμήματα ενηλίκων. Παρ' όλα αυτά, είναι μία μοναδική ευκαιρία για όσους αγαπούν το μπαλέτο, αφού τους δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία να ασχοληθούν με αυτήν την δημιουργική και εκφραστική δραστηριότητα.
• ΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΓΥΜΝΑΖΕΙΤΟ ΣΩΜΑ!!!
•